نیلینگ میخ کوبی دیوارههای گود یکی از روشهای مرسوم و اقتصادی جهت پایدارسازی شیبهای خاکی و تثبیت دیواره گود برداریهای عمیق است.
در پایدارسازی گود به روش نیلینگ، خاک توسط میلگردهای فولادی با قطر 28 الی 40 میلیمتر و در فواصل تقریبی 2 متر و زاویه 10 الی 20 درجه مسلح میگردد.
در روش نیلینگ ، عملیات خاکبرداری تا عمقی که خاک بتواند پایداری موقت خود را تا زمان گیرش دوغاب سیمان تزریق شده درگمانه حفظ کند، انجام میپذیرد. سپس حفاری گمانهها بر اساس نقشههای اجرایی در فواصل معین انجام میگردد. پس از حفاری گمانه تا طول مورد نظر، میلگردها درون گمانهها جاگذاری میشوند و جهت قرارگیری میلگردها در وسط گمانه از فاصله نگهدار استفاده میگردد و در صورت خورنده بودن خاک از پوشش اپوکسی جهت جلوگیری از خوردگی میلگردها استفاده میشود.
پایدارسازی شیبهای خاکی و تثبیت دیوارهها با روش نیلینگ – ایستا سازه
پس از اتمام عملیات میلگرد گذاری و تزریق، نوارهای زهکش جهت کاهش فشار آب پشت دیواره و هدایت آب در سطح دیواره کار گذاشته میشود. سپس عملیات مش بندی به گونهای که حداقل يک چشمه كامل با شبکه بعدی هم پوشانی داشته باشد، اجرا میگردد.
نیلینگ جهت عملیات گودبرداری به خصوص در برشهای قائم یا نزدیک به قائم خاک بسیار مناسب میباشد.
پایدارسازی گود
انتخاب روش مناسب برای پایدارسازی گود – شرکت عمرانی مهندسی ایستاسازه
پایدارسازی گود یکی از مهمترین عملیاتهای عمرانی در تمامی ساختوسازها است. اگر به این مسئله توجه کافی نشود، خطرات و مشکلات بسیاری به وجود خواهد آمد. پایدارسازی با هدف جلوگیری از ریزش دیواره گود و ایمن سازی ساختمانهای مجاور و کاهش خطر ریزش آنها صورت میگیرد.
یکی از مهمترین مسائلی که در اجرای گوبرداری مطرح است انتخاب روش مناسب برای پایدارسازی گود میباشد. امکان اجرای سازه نگهبان به عوامل مختلفی همچون عمق گودبرداری، نوع و شدت ضعف خاک، مقدار رطوبت در خاک، زاویه شیب خاکبرداری و…. بستگی دارد. از این رو باید قبل از اجرای پروژه اطلاعات کافی دربارهی شرایط موجود به دست آورد تا بتوان با تحلیل و بررسی وضعیت موجود، مشخصات خاک منطقه و نواحی مجاور و همچنین هزینهی طرح، نسبت به انتخاب بهترین روش پایدارسازی گود اقدام کرد.
روشهای نیلینگ (میخکوبی)، انکراژ (مهارگذاری)، سازه نگهبان خرپایی، سپرکوبی، تاپ دان، استرات (مهار متقابل)، سولجرپایل (دیوار برلنی) و دیوار دیافراگمی از جمله متداولترین روشهای پایدارسازی گود میباشند.
هر یک از انواع سازه نگهبان دارای مزایا و محدودیتهای ویژهای هستند که متناسب با شرایط پروژهها میتوان از هر یک یا تلفیق آنها استفاده نمود. در هر یک از روشهای پایدارسازی گودهای عمیق بنا به مقتضیات طراحی، عضوی به عنوان دیوار حائل میتواند وجود داشته باشد. این عضو میتواند دیوار دیافراگمی، شمعهای بتنی، ستونهای تزریق پر فشار (جت گروتینگ) و اختلاط عمقی، شمعهای نگهبان فلزی، سپر یا اعضای مشابه باشد. البته در روش میخ کوبی یا نیلینگ معمولاً از یک لایه بتن پاششی (شاتکریت) به عنوان پوشش استفاده میشود.
هر یک از سازههای نگهبانهای دارای مزایا و محدودیتهای گوناگونی هستند که با در نظر گرفتن شرایط هر پروژه روش بهینه انتخاب میگردد و در صورت نیاز روشها تلفیق میگردند.
سازه نگهبان
جلوگیری از نشست خاک با روش سازه نگهبان – شرکت ایستا سازه
سازه نگهبان سازهای است که به منظور محافظت و پایدارسازی دیوارههای محل گودبرداری و جلوگیری از پیامدهای ریزش دیوارههای گود و ساختمانهای مجاور آن مورد استفاده قرار میگیرد. سازه نگهبان مجموعهای از اعضای دائم و یا موقتی است که به منظور پایدارسازی خاک یا سنگ اطراف گودبرداریها استفاده میشود. در بسیاری از موارد، سازه نگهبان با عنوان سازه نگهبان دیوار حائل نیز شناخته میشود.
طراحی و اجرای سازههای نگهبان، از فعالیتهای بسیار مهم در ساخت انواع ساختمان (مسکونی، تجاری، عمومی)، سد، پل، راه (خاکریز)، کانال، تونل و … به شمار میرود.
استفاده از سازههای نگهبان در گودبرداری و اجرای فونداسیونها، برای جلوگیری از ریزش، نشست خاک و تخریب سازههای اطراف و در خاکریز جادهها، جهت جلوگیری از ریزش خاک به درون جاده و رانش جاده به سطوح پایین تر اهمیت پیدا میکند.
وجود سازههای نگهبان، از خطرات احتمالی ناشی از ریزش خاک یا نشست آن جلوگیری میکند. در صورت عدم اجرای سازه نگهبان یا اجرای نامناسب آن، احتمال آسیب دیدگی افراد، تخریب ساختمانهای مجاور، آسیب به لولهکشیها و… افزایش مییابد. این مسئله میتواند هزینههای مالی و جانی زیادی را همراه داشته باشد.
انواع سازه نگهبان جهت پایدارسازی دیوارههای گود شامل موارد زیر است:
1- سازه نگهبان نیلینگ
2- سازه نگهبان انکراژ
3- استرات یا مهار متقابل
4- سپرکوبی
5- دیوار برلنی یا سولجرپایل
6- دیوار دیافراگمی
7- سازه نگهبان خرپایی
